Anoreksja (jadłowstręt psychiczny)
Anoreksja to typowo kobieca dolegliwość - u kobiet występuje ok. 10 razy częściej niż mężczyzn, jednak w ostatnim okresie częstość tego zaburzenia u mężczyzn znacząco się zwiększa.
Najczęściej dotyczy młodych dziewcząt w okresie pokwitania lub młodych kobiet, między 15. roku życia, ale obserwuje się obniżanie się wieku zachorowania.
Zaburzenie to polega na nieustannym podejmowaniu działań prowadzących do utraty masy ciała i podtrzymywaniu małej masy ciała przez pacjenta, przy czym masa ciała wynosi co najmniej 15% poniżej oczekiwanej normy dla wieku i wzrostu.
Charakterystyczne dla tych chorych jest zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała („nadal jestem zbyt gruba”), któremu towarzyszy lęk przed przytyciem. Osoba cierpiąca na anoreksję często sprawdza, ile aktualnie waży, z niepokojem przyjmując nawet minimalny wzrost w tym zakresie i z satysfakcją dalszą redukcję masy ciała (lub okresowo – utrzymywanie małej masy ciała na określonym poziomie). Czasami też w celu utraty „spożytych kalorii” stosuje długotrwałe, wyczerpujące, forsowne ćwiczenia fizyczne, np. nawet kilkugodzinny codzienny marsz szybkim krokiem.
Z czasem ograniczenia w jedzeniu stają się coraz poważniejsze, chory wciąż zmniejsza ilość i kaloryczność (a co za tym idzie – wartość odżywczą) posiłków, co przynosi mu satysfakcję. Jednocześnie zaniża coraz bardziej „limit wagi”, który stara się osiągnąć. Jednocześnie kiedy otoczenie dostrzega już problem, zaczyna on „ukrywać”, że ogranicza jedzenie, np. oszukuje, że „spożywa posiłki” samotnie, a w rzeczywistości wyrzuca jedzenie.
Anoreksji mogą towarzyszyć psychiczne, takie jak:
- obniżenie nastroju,
- poczucie braku sensu życia,
- myśli samobójcze,
- napięcie,
- lęk,
- drażliwość,
- zaburzenia snu.
Z czasem, w wyniku niedożywienia, do zaburzeń psychicznych dołączają się zaburzenia somatyczne, metaboliczne czy neuroendokrynologiczne.
Charakterystycznymi cechami tego zaburzenia jest:
- nieprawidłowo niska masa ciała (co najmniej 15% poniżej należnej),
- strach przed przybraniem na wadze
- nadmierne skoncentrowanie uwagi na swoim wyglądzie i wadze.
- zaburzenia hormonalne, w tym m.in. brak miesiączki (utrata trzech następujących po sobie cykli menstruacyjnych)
- niższe tętno oraz temperatura,
- zaburzenia rytmu serca,
- obniżony poziom cukru (inaczej hipoglikemia) i lipidów (w tym cholesterolu),
- spadek odporności,
- wyniszczenie organizmu (m.in. zaniki mięśni, bladość, suchość i łuszczenie się skóry, niedokrwistość, pogarszający się stan włosów, cery i paznokci, próchnica zębów).
Anoreksja może mieć przebieg falowy z okresami mniejszego lub większego ograniczania odżywiania się, może także, przebiegać z napadami nadmiernego lub „normalnego” sposobu jedzenia, z następującymi po tym wymiotami czy stosowaniem środków przeczyszczających.
Anoreksja wymaga leczenia, ponieważ w miarę jej rozwoju dochodzi do bardzo poważnych zaburzeń somatycznych i psychicznych, a w około 10–20% przypadków zaburzenie to kończy się śmiercią.
mw
Źródło: mp.pl
