Ćwiczenia (aktywność fizyczna)

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) rekomenduje podejmowanie regularnej aktywności fizycznej przez całe życie. Przez aktywność fizyczną należy rozumieć ruch ciała generowany przy wykorzystaniu mięśni szkieletowych, który wymaga wydatku energetycznego (wysiłku) – wykonywany w trakcie celowych ćwiczeń lub innych aktywności ruchowych (np. w ramach sportu, zabaw, rekreacji, przemieszczania się, pracy lub prac domowych). 

Eksperci WHO podkreślają, że adekwatna (dostosowana do wieku i kondycji organizmu) i regularna aktywność fizyczna, stanowi jeden z kluczowych elementów zapobiegania niezakaźnym chorobom przewlekłym, takim jak: 

  • nadciśnienie,
  • choroba wieńcowa, 
  • udar, 
  • cukrzyca,
  • rak jelita grubego i piersi, 
  • depresja. 

Ponadto, aktywność ruchowa wpływa korzystnie na kondycję układu kostnego (m.in. zapobiega osteoporozie), pomaga zapobiegać upadkom, a także pozwala utrzymywać prawidłową masę ciała. 

Jakie są konkretne rekomendacje ekspertów WHO odnośnie aktywności fizycznej dla różnych grup wiekowych?  

  • Dzieci i młodzież od 5 do 17 lat: powinny podejmować aktywność fizyczną (od umiarkowanej do intensywnej) przez co najmniej 60 minut dziennie. 
  • Dorośli: powinni podejmować tygodniowo co najmniej 150 minut aerobowej aktywności fizycznej o umiarkowanej intensywności albo 75 minut aerobowej aktywności o dużej intensywności (np. pompki, brzuszki, skakanie na skakance, bieganie, jazda na rowerze, aerobik, pływanie, taniec, sportowe gry zespołowe, marsze).  

WHO ostrzega, że brak wystarczającej aktywności fizycznej jest czynnikiem ryzyka wielu chorób i dolegliwości zdrowotnych (tzw. cywilizacyjnych). Eksperci szacują, że jest główną przyczyną nawet do 25 proc. zachorowań na raka jelita grubego oraz piersi, 27 proc. przypadków cukrzycy, a także 30 proc. przypadków choroby niedokrwiennej serca. 

vik 

Źródło: 

Strona internetowa Światowej Organizacji Zdrowia 

NAJNOWSZE

  • Adobe Stock

    Szkorbut – czy na pewno choroba przeszłości? Pamiętajmy o witaminach

    Szkorbut wywoływał dawniej potworne cierpienia, a wystarczyłby choćby sok z cytryn, aby się przed nim uchronić. Dzięki postępowi nauki i większej dostępności świeżych warzyw i owoców dzisiaj choroba jest już bardzo rzadka, chociaż nadal zdarzają się jej przypadki. Szczególnie wyczuleni na to ryzyko powinni być pacjenci dializowani oraz po operacji bariatrycznej.

  • Robot Rosa pomógł naprawić kolano 75-latka

  • Milowy krok – przeszczep gałki ocznej

  • Apiterapia: pszczoły i leczenie nowotworów

    Patronat Serwisu Zdrowie
  • Przezroczyste nakładki zamiast aparatu

  • AdobeStock, Seventyfour

    Wysokie dawki witaminy D3 nie poprawiają wyników leczenia raka jelita grubego

    Od wielu lat toczą się dyskusje nad wpływem witaminy D3 na wyniki leczenia raka jelita grubego. Ostatnie ustalenia naukowe gaszą entuzjazm wywołany wcześniejszymi doniesieniami. Wyniki badania SOLARIS wskazują, że dużej dawki witaminy D3 nie można zalecać jako leczenia pacjentów z nieleczonym przerzutowym rakiem jelita grubego.

  • Pacjent, lekarz i nauka – razem czy obok siebie?

    Patronat Serwisu Zdrowie