Poważna choroba, która może kończyć się śmiercią - samobójczą.

Najczęściej u dorosłych objawia się:

• długotrwałym smutkiem,
• długotrwałym przygnębieniem,
• niezdolnością do odczuwania radości,
• często zaburzeniami snu (albo bezsennością, albo wprost przeciwnie - nadmiernym snem),
• obniżeniem wydajności i funkcji poznawczych (np. pamięci),
• mogą jej towarzyszyć myśli samobójcze,
• chory często ma wyolbrzymione poczucie winy,
• postrzeganie przeszłości i przyszłości w ciemnych barwach.

Smutek i przygnębienie nie zawsze towarzyszą depresji. Np. u osób starszych na plan pierwszy może się wybijać pogorszenie funkcji poznawczych, drażliwość, wybuchowość, a u dzieci i nastolatków - izolowanie się, zachowania agresywne (jakich wcześniej nie było), pogorszenie się wyników w nauce, objawy psychosomatyczne (bóle głowy, brzucha, biegunki niewynikające z innej choroby). 

Depresję trzeba leczyć.

Nieleczona może minąć, ale wówczas istnieje bardzo wysokie ryzyko, że nawróci.

Może być wywołana szczególnie trudnymi wydarzeniami w życiu pacjenta (utrata bliskiej osoby, pracy, doświadczenie przemocy) lub chorobą.

Leczenie depresji polega na terapii psychologicznej i/lub farmakoterapii. Najlepsze wyniki w leczeniu ciężkich epizodów depresji przynosi połączenie oddziaływania leków i psychoterapii.

Jeśli podejrzewasz, że ktoś w bliskim otoczeniu cierpi z powodu depresji, nie dawaj mu złotych rad typu: "Weź się w garść", "Też tak kiedyś miałem", "Masz dla kogo żyć". Wysłuchaj i spróbuj nakłonić do wizyty u specjalisty.

jw

Źródło: mp.pl