POChP oznacza rezygnację z wysiłku fizycznego?

To MIT!  Wielu pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) obawia się, że wysiłek fizyczny pogorszy stan ich zdrowia. Jest odwrotnie! Każdy wysiłek fizyczny - oczywiście dostosowany do aktualnego stanu zdrowia i kondycji chorego - łagodzi objawy chorobowe i jest zalecany jako element leczenia.

Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki
Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki

Aktywność fizyczna, dopasowana do możliwości chorego jest wręcz zalecaną formą rehabilitacji w chorobie. Korzyści z odpowiednich ćwiczeń są nie do przecenienia – łatwiej się oddycha i mniej męczy, a leki lepiej działają.

"Dopóki chory radzi sobie z wysiłkiem, nie powinien z niego rezygnować jedynie ze względu na postawione rozpoznanie. Każda aktywność fizyczna dla chorego z POChP jest niezbędnym mu elementem rehabilitacji i pomaga w walce z chorobą. Chorzy z POChP nie powinni rezygnować z wysiłku fizycznego, a jedynie dopasować go do aktualnej kondycji i zaawansowania choroby" – to część odpowiedzi specjalistki chorób płuc lek. med. Iwona Witkiewicz, ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie na pytanie pacjenta nadesłane do portalu Medycyna Praktyczna.

Przy czym pytanie dotyczyło problemu, czy pacjent, który otrzymał diagnozę POChP może wchodzić na czwarte piętro. Zdaniem specjalistki, o ile nie jest to bardzo zaawansowana postać choroby, nie ma przeszkód, by tego rodzaju wysiłek podejmować - oczywiście w odpowiednim tempie i z przystawaniem w razie potrzeby.

Jakie ćwiczenia na POChP?

Światowe wytyczne dotyczące rozpoznawania i leczenia chorych na POChP zalecają wdrożenie rehabilitacji we wszystkich stadiach choroby. Obok typowych ćwiczeń oddechowych należy stosować ćwiczenia ogólnousprawniające (np. marsz, trening na rowerze stacjonarnym). Powinny być one wdrażane w okresie, gdy nie występuje zaostrzenie choroby. Ćwiczenia oddechowe mogą być wykonywane nawet u ciężko chorych pacjentów.

Fot. J.Kaminski/PAP

POChP - choroba nie tylko palaczy

Przewlekła obturacyjna choroba płuc zabija w niezwykle okrutny sposób. Chory po prostu się dusi. Znaczną cześć przypadków da się powiązać z zanieczyszczeniami powietrza.

Oto zestaw polecanych ćwiczeń dla osób z POChP do samodzielnego codziennego wykonywania:

  • Spacer i marsz na świeżym powietrzu

Spacer to podstawowa aktywność fizyczna chorego na POChP. Każdy chory powinien spacerować 3–4 razy dziennie. Tempo chodu dopasowuje się do wydolności chorego. Jednorazowy spacer powinien trwać do 30 minut. Marsz jest szczególnie wskazany u chorych z zaawansowanymi postaciami choroby. Najlepiej wykonywać go przy ładnej i bezwietrznej pogodzie. Chory powinien chodzić w tempie powodującym umiarkowane zmęczenie (duszność).

  • Ćwiczenia oddechowe

Dzięki ćwiczeniom możliwe będzie wciągnięcie większej ilości powietrza do płuc przy mniejszym wysiłku. Ćwiczenia poprawiają efektywność wydechu i zapobiegają zapadaniu się oskrzeli podczas wydechu. Z czasem chory zmniejsza częstość oddechów, duszność ustępuje, poprawia utlenowanie krwi.

  • Oddychanie przez zwężone („zasznurowane”) usta. 

Usta ułóż jak do gwizdania. Powoli wciągaj powietrze przez nos aż do całkowitego napełnienia płuc. Wypuszczaj powietrze powoli, jednostajnie, przez zwężone usta. Wydech powinien trwać dwukrotnie dłużej niż wdech. Ćwiczenie powtórz 4–5 razy. 

  • Oddychanie przeponowe

Połóż się na podłodze na plecach. Nogi ugnij w kolanach. Na brzuchu połóż niewielki ciężar, np. książkę. Wykonaj wdech, unosząc brzuch. Nie podnoś górnej części klatki piersiowej. Wydychając powietrze, aktywnie wciągaj mięśnie brzucha. Ćwiczenie powtórz 4–5 razy.

  • Ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha

Połóż się na plecach. Nogi ugnij w kolanach, ręce połóż wzdłuż tułowia. Weź powolny wdech, jednocześnie unosząc i prostując nogi. Wydychaj powietrze, trzymając nogi w górze. Pod koniec wydechu postaw nogi na podłodze. Czynność powtórz 4–5 razy. Odpocznij tyle czasu, ile trwało ćwiczenie.

  • Ćwiczenia wzmacniające mięśnie rąk i nóg

W pozycji stojącej ułóż luźno ręce wzdłuż tułowia. Podnieś ręce przed sobą, wykonując wdech przez nos. Wolno opuszczaj ręce do dołu, wykonując wydech przez usta. Rozłóż ręce na boki, wykonując wdech. Następnie ręce zgięte w łokciach przyciśnij do klatki piersiowej, wypuszczając powietrze. Powtórz ćwiczenie 4–5 razy. Możesz ćwiczyć z ciężarkami w dłoniach.

mw, zdrowie.pap.pl

Źródło: 

Odpowiedź lek. Iwony Witkiewicz na pytanie pacjenta zamieszczona na mp.pl

Poradnik dla chorych na POChP

ZOBACZ WIĘCEJ

  • Adobe Stock

    Medycyna kosmiczna to już nie kosmos

    Medycyna kosmiczna przestaje być niszową dyscypliną. Stopniowo staje się potężnym narzędziem do zrozumienia ludzkiego organizmu, jego ograniczeń i niezwykłych zdolności adaptacyjnych. O możliwościach, które daje, rozmawiają naukowcy z różnych dziedzin podczas I Ogólnopolskiej Konferencji Medycyny Kosmicznej w Polsce.

  • Adobe Stock

    Spacer w stylu retro

    Chodzenie tyłem (znane również jako chodzenie w stylu retro) może brzmi nieco dziwnie, ale …przynosi wiele korzyści zdrowotnych – oszczędza stawy, pozwala lepiej spalać kalorie, a nawet… poprawia zdrowie psychiczne.

  • Instytut Medycyny Pracy

    Przewlekła niewydolność żylna

    Materiał partnerski

    Przewlekła niewydolność żylna (PNŻ) wynika z długotrwałego poszerzenia naczyń żylnych i związanego z tym wzrostu ciśnienia żylnego. Choroba dotyczy aż 40–60 proc. kobiet i 15–30 proc. mężczyzn, a jej częstość wzrasta z wiekiem.*

  • Adobe Stock

    Zdarzenia medyczne na niebie

    W ciągu dwóch lat na niebie w 84 liniach lotniczych doszło do blisko 78 tys. zdarzeń medycznych – 39 na 1 mln pasażerów albo jednego na 212 lotów. Ponad połowa nie wymagała jednak interwencji medycznej po wylądowaniu. Przekierowanie samolotu dotyczyło niecałych 2 proc. przypadków; najczęściej były to nagłe zdarzenia neurologiczne i kardiologiczne. Zmarło 312 pasażerów (0,4 proc.) – wynika z najnowszej publikacji w „JAMA Network”.

NAJNOWSZE

  • Jak neurobiologia tłumaczy kłamanie przez dzieci

    To co my, dorośli odbieramy jako kłamanie, z perspektywy dziecka często wcale nim nie jest. Ono tworzy fałszywe historie, bo mózg, który nie znosi luk w pamięci, w ten sposób je wypełnia, wierząc, że są prawdziwe. To etap rozwoju – co nie znaczy, że dzieci nigdy nie kłamią.

  • Jak wygląda codzienność w chorobie reumatycznej

  • Medycyna kosmiczna to już nie kosmos

  • Socjolożki: nie szukajmy winy tylko w świecie wirtualnym

  • Jak chorują dziecięce brzuchy

  • Adobe Stock

    Obraz ludzkiego ciała w nowoczesnej ramie, czyli o roli radiologów

    Często radiolog jest tym pierwszym lekarzem rozpoznającym zmiany w tkankach, ale jego rola wcale się na tym nie kończy. Diagnostyka obrazowa to dziedzina prężnie rozwijająca się i zyskująca na znaczeniu – zaznaczyła prof. Katarzyna Karmelita-Katulska, prezeska Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego przy okazji obchodów jubileuszu stulecia jego istnienia.

  • Ciężkie skutki choroby alkoholowej

  • Niedowaga u dzieci też jest groźna

Serwisy ogólnodostępne PAP