POChP oznacza rezygnację z wysiłku fizycznego?

To MIT!  Wielu pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) obawia się, że wysiłek fizyczny pogorszy stan ich zdrowia. Jest odwrotnie! Każdy wysiłek fizyczny - oczywiście dostosowany do aktualnego stanu zdrowia i kondycji chorego - łagodzi objawy chorobowe i jest zalecany jako element leczenia.

Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki
Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki

Aktywność fizyczna, dopasowana do możliwości chorego jest wręcz zalecaną formą rehabilitacji w chorobie. Korzyści z odpowiednich ćwiczeń są nie do przecenienia – łatwiej się oddycha i mniej męczy, a leki lepiej działają.

"Dopóki chory radzi sobie z wysiłkiem, nie powinien z niego rezygnować jedynie ze względu na postawione rozpoznanie. Każda aktywność fizyczna dla chorego z POChP jest niezbędnym mu elementem rehabilitacji i pomaga w walce z chorobą. Chorzy z POChP nie powinni rezygnować z wysiłku fizycznego, a jedynie dopasować go do aktualnej kondycji i zaawansowania choroby" – to część odpowiedzi specjalistki chorób płuc lek. med. Iwona Witkiewicz, ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie na pytanie pacjenta nadesłane do portalu Medycyna Praktyczna.

Przy czym pytanie dotyczyło problemu, czy pacjent, który otrzymał diagnozę POChP może wchodzić na czwarte piętro. Zdaniem specjalistki, o ile nie jest to bardzo zaawansowana postać choroby, nie ma przeszkód, by tego rodzaju wysiłek podejmować - oczywiście w odpowiednim tempie i z przystawaniem w razie potrzeby.

Jakie ćwiczenia na POChP?

Światowe wytyczne dotyczące rozpoznawania i leczenia chorych na POChP zalecają wdrożenie rehabilitacji we wszystkich stadiach choroby. Obok typowych ćwiczeń oddechowych należy stosować ćwiczenia ogólnousprawniające (np. marsz, trening na rowerze stacjonarnym). Powinny być one wdrażane w okresie, gdy nie występuje zaostrzenie choroby. Ćwiczenia oddechowe mogą być wykonywane nawet u ciężko chorych pacjentów.

Fot. J.Kaminski/PAP

POChP - choroba nie tylko palaczy

Przewlekła obturacyjna choroba płuc zabija w niezwykle okrutny sposób. Chory po prostu się dusi. Znaczną cześć przypadków da się powiązać z zanieczyszczeniami powietrza.

Oto zestaw polecanych ćwiczeń dla osób z POChP do samodzielnego codziennego wykonywania:

  • Spacer i marsz na świeżym powietrzu

Spacer to podstawowa aktywność fizyczna chorego na POChP. Każdy chory powinien spacerować 3–4 razy dziennie. Tempo chodu dopasowuje się do wydolności chorego. Jednorazowy spacer powinien trwać do 30 minut. Marsz jest szczególnie wskazany u chorych z zaawansowanymi postaciami choroby. Najlepiej wykonywać go przy ładnej i bezwietrznej pogodzie. Chory powinien chodzić w tempie powodującym umiarkowane zmęczenie (duszność).

  • Ćwiczenia oddechowe

Dzięki ćwiczeniom możliwe będzie wciągnięcie większej ilości powietrza do płuc przy mniejszym wysiłku. Ćwiczenia poprawiają efektywność wydechu i zapobiegają zapadaniu się oskrzeli podczas wydechu. Z czasem chory zmniejsza częstość oddechów, duszność ustępuje, poprawia utlenowanie krwi.

  • Oddychanie przez zwężone („zasznurowane”) usta. 

Usta ułóż jak do gwizdania. Powoli wciągaj powietrze przez nos aż do całkowitego napełnienia płuc. Wypuszczaj powietrze powoli, jednostajnie, przez zwężone usta. Wydech powinien trwać dwukrotnie dłużej niż wdech. Ćwiczenie powtórz 4–5 razy. 

  • Oddychanie przeponowe

Połóż się na podłodze na plecach. Nogi ugnij w kolanach. Na brzuchu połóż niewielki ciężar, np. książkę. Wykonaj wdech, unosząc brzuch. Nie podnoś górnej części klatki piersiowej. Wydychając powietrze, aktywnie wciągaj mięśnie brzucha. Ćwiczenie powtórz 4–5 razy.

  • Ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha

Połóż się na plecach. Nogi ugnij w kolanach, ręce połóż wzdłuż tułowia. Weź powolny wdech, jednocześnie unosząc i prostując nogi. Wydychaj powietrze, trzymając nogi w górze. Pod koniec wydechu postaw nogi na podłodze. Czynność powtórz 4–5 razy. Odpocznij tyle czasu, ile trwało ćwiczenie.

  • Ćwiczenia wzmacniające mięśnie rąk i nóg

W pozycji stojącej ułóż luźno ręce wzdłuż tułowia. Podnieś ręce przed sobą, wykonując wdech przez nos. Wolno opuszczaj ręce do dołu, wykonując wydech przez usta. Rozłóż ręce na boki, wykonując wdech. Następnie ręce zgięte w łokciach przyciśnij do klatki piersiowej, wypuszczając powietrze. Powtórz ćwiczenie 4–5 razy. Możesz ćwiczyć z ciężarkami w dłoniach.

mw, zdrowie.pap.pl

Źródło: 

Odpowiedź lek. Iwony Witkiewicz na pytanie pacjenta zamieszczona na mp.pl

Poradnik dla chorych na POChP

ZOBACZ WIĘCEJ

  • Adobe Stock

    Zdarzenia medyczne na niebie

    W ciągu dwóch lat na niebie w 84 liniach lotniczych doszło do blisko 78 tys. zdarzeń medycznych – 39 na 1 mln pasażerów albo jednego na 212 lotów. Ponad połowa nie wymagała jednak interwencji medycznej po wylądowaniu. Przekierowanie samolotu dotyczyło niecałych 2 proc. przypadków; najczęściej były to nagłe zdarzenia neurologiczne i kardiologiczne. Zmarło 312 pasażerów (0,4 proc.) – wynika z najnowszej publikacji w „JAMA Network”.

  • Adobe

    Warto rozciągać mięśnie

    Kiedy myślimy o ćwiczeniach, pierwsze skojarzenia to bieganie, podnoszenie ciężarów lub zajęcia fitness, które podkręcają tętno. Rozciąganie i joga często pozostają na marginesie tych rozmów — traktowane bywają jako dodatki do treningu, coś, co robi się „dla relaksu”. Tymczasem badania naukowe dowodzą, że systematyczne rozciąganie mięśni i praktyki opierające się na kontroli oddechu i uważności niosą realne, mierzalne korzyści nie tylko dla umysłu, ale i dla ciała.

  • Adobe Stock

    Antarktyda i rak piersi

    Wyprawa jachtem dookoła Antarktydy w ekstremalnych warunkach, dla niejednej osoby potencjalnie zgubna, paradoksalnie Hannę ocaliła. Rak piersi, wykryty tuż przed startem, odłożył próbę pobicia rekordu Guinnessa o rok. A niemal 103 dni na 13 morzach Oceanu Południowego pokazało, co w życiu najważniejsze.

  • AdobeStock

    Z wiekiem ciało się zużywa, ale to nie musi boleć

    Uporczywy ból jest często określany jako „schorzenie związane z wiekiem”, ale nie jest on naturalnym elementem starzenia się. To po prostu wiadomość od organizmu, że coś jest nie tak. Nie traktuj go więc jako czegoś nieuniknionego, do czego należy się przyzwyczaić, a raczej szukaj przyczyny i dbaj o swoją ogólną sprawność.

NAJNOWSZE

  • Adobe

    Co się dzieje z naszymi genami po śmierci?

    Okazuje się, że w komórkach ciała, które formalnie nie żyje, wciąż toczą się zaskakujące procesy: setki genów „budzą się” i pracują jeszcze długo po ustaniu funkcji życiowych. To nie fantazja naukowa, ale realne obserwacje, które zmieniają nasze rozumienie śmierci i potencjalnie otwierają nowe możliwości w transplantologii, kryminalistyce czy badaniach biologicznych.

  • Alkohol to neurotoksyna, która niszczy komórki nerwowe

  • Czy serce może stanąć z przerażenia?

  • Zapalenie płuc wciąż groźne

  • Zdarzenia medyczne na niebie

  • AdobeStock

    Współwystępowanie autyzmu i ADHD to diagnoza sprzeczności

    Do niedawna uważano, że autyzm i ADHD wzajemnie się wykluczają. Najnowsze badania wykazują jednak, że bardzo często neurotypy te występują wspólnie. To zwiększa wyzwania diagnostyczne i terapeutyczne, ale prowadzi także do lepszego zrozumienia funkcjonowania takiej osoby.

  • Chorzy ze zmęczenia

  • Warto rozciągać mięśnie

Serwisy ogólnodostępne PAP