Kurkuma, cynamon, imbir – ryzykowne suplementy
Niektóre przyprawy kuchenne mogą wchodzić w interakcje z konwencjonalnymi lekarstwami – osłabiać ich działanie, nasilać skutki uboczne, a nawet powodować niepożądane reakcje. Szczególnie niebezpieczne mogą być: kurkuma, cynamon i imbir.

W niewielkich ilościach cynamon, kurkuma i imbir stosowane do gotowania są bezpieczne i, w zależności od ich jakości i sposobu przygotowania, mogą przynosić korzyści zdrowotne. Jednak w wyższych dawkach – np. w postaci suplementów diety – zawarte w nich substancje mogą wchodzić w interakcje z lekami lub powodować działania niepożądane, dlatego długotrwałe stosowanie powinno być nadzorowane przez lekarza.
Cynamon
Zawarte w cynamonie i olejku cynamonowym składniki aktywne obejmują aldehyd cynamonowy, eugenol i kumarynę. Cynamon ma właściwości przeciwutleniające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwnowotworowe, obniża ciśnienie tętnicze, reguluje stężenie glukozy we krwi, zmniejsza ryzyko chorób serca i poprawia funkcjonowanie mózgu. Tradycyjnie używany był jako lek poprawiający trawienie. Olejki eteryczne z Cinnamomum verum i goździków (Syzygium aromaticum) zwiększają skuteczność niektórych antybiotyków wobec wielolekoopornych szczepów Pseudomonas aeruginosa i Klebsiella pneumoniae.
W badaniach in vitro wykazano, że aldehyd cynamonowy może zwiększać wydalanie niektórych leków, zmniejszając ich skuteczność. Ponadto tańsza odmiana cynamonu cassia, w stosunku do droższej odmiany cejlońskiej, zawiera więcej kumaryny, która w wysokich dawkach może uszkadzać wątrobę oraz zwiększać ryzyko krwawień u osób otrzymujących leki przeciwkrzepliwe.
Cynamon może też wchodzić w reakcje z lekami przeciwbólowymi, przeciwdepresyjnymi, przeciwnowotworowymi i przeciwcukrzycowymi. Działania niepożądane cynamonu obejmują zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bóle głowy i reakcje skórne, takie jak zapalenie skóry lub nasilenie trądziku różowatego.
Kurkuma
Kurkuma zawiera kurkuminę, żółty składnik proszku curry, masali i złotego mleka, ceniony za swoje właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające, a w dawkach terapeutycznych również za działanie przeciwnowotworowe i przeciwbólowe. Kurkumina oddziałuje na enzymy wątrobowe i może wpływać na działanie leków przeciwdepresyjnych, przeciwnadciśnieniowych, cytotoksycznych oraz niektórych antybiotyków. Jej właściwości rozrzedzające krew, obniżające stężenie glukozy we krwi i ciśnienie krwi mogą nasilać działanie insuliny, leków przeciwzakrzepowych, przeciwcukrzycowychi i przeciwnadciśnieniowych.
Jednoczesne spożywanie pokarmów bogatych w żelazo może zmniejszać biodostępność kurkuminy. Aby zapewnić odpowiednie wchłanianie, kurkuminę należy spożywać wraz z tłuszczami i czarnym pieprzem bogatym w piperynę, a także z chili, cytryną, imbirem, miodem, a nawet cynamonem i gałką muszkatołową. W stężeniach terapeutycznych kurkumina jest przeciwwskazana u chorych z kamicą żółciową, cholestazą, zaburzeniami krzepnięcia krwi, przyjmujących leki przeciwkrzepowe, a także w okresie ciąży i karmienia piersią.
Imbir
Imbir znany jest ze swoich właściwości przeciwwymiotnych, przeciwzapalnych oraz wzmacniających odporność. Według niektórych badań ma on właściwości obniżające stężenie glukozy i lipidów we krwi, ale zakres interakcji z lekami przeciwcukrzycowymi i możliwe skutki uboczne – podobne do tych występujących w przypadku pochodnych sulfonylomocznika – wymagają dalszych badań.
Imbir jest składnikiem produktów złożonych stosowanych w leczeniu cukrzycy. Gingerol, składnik aktywny imbiru, spożywany regularnie lub w postaci skoncentrowanej wykazuje działanie przeciwzakrzepowe i może zwiększać ryzyko krwawienia u chorych otrzymujących leki przeciwzakrzepowe. Wyższe dawki imbiru mogą powodować działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, takie jak podrażnienie błony śluzowej, wzdęcia i zgaga.
Obserwowane interakcje nie dotyczą stężeń stosowanych przy przygotowywaniu posiłków, lecz suplementów. Zaleca się ostrożność przed rozpoczęciem ich zażywania szczególnie u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe, przeciwcukrzycowe lub chemioterapeutyki. Dla większości osób przyprawy te są uważane za bezpieczne i łączą w sobie smak z potencjalnymi korzyściami zdrowotnymi.