Marta Szarejko
Dziennikarka, reportażystka. Autorka książki o bezdomnych "Nie ma o czym mówić", za którą została nominowana do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus i zbioru reportaży "Zaduch" o kompleksach osób z małych miejscowości mieszkających w dużych miastach. Za bestsellerową książkę "Seksuolożki. Sekrety gabinetów" otrzymała studencką nagrodę Mediatory 2019, w kategorii ProwokaTOR. W 2020 roku ukazała się druga część wywiadów "Seksuolożki. Nowe rozmowy", a w 2021 zbiór wywiadów z psychiatrami dzieci i młodzieży "Stany ostre". Publikowała w "Dużym Formacie", "Wysokich Obcasach", "Dwutygodniku", "Nowych Książkach", "Bluszczu", "Chimerze", "Elle", "Pani", "Zwierciadle". Laureatka Konkursu Stypendialnego Fundacji im. Ryszarda Kapuścińskiego - Herodot.
Materiały Ekspertki
-
Terapia pary bywa trudna. Ale warto.
Na terapii par odkrywamy najbardziej intymne rzeczy: pokazujemy w jaki sposób kochamy, w jaki sposób chcemy być kochani, ale też to, czego się boimy. I to bywa trudne. Ale jeśli jest choć cień szansy by uratować związek, warto to zrobić - przekonuje Marta Szarejko, autorka książki „Terapeuci par. Historie z gabinetów”.
NAJNOWSZE
-
Syndrom siniejących palców
Kiedy temperatura spada zaledwie o kilka stopni, a skóra na palcach nagle blednie, sinieje i nabiera czerwonego odcienia podczas ponownego napływu krwi, wiele osób nie kojarzy tego z konkretnym zaburzeniem. To jednak klasyczny obraz zespołu Raynauda, czyli epizodycznego skurczu drobnych naczyń krwionośnych.
-
Dyrektorka UCK WUM: sukces naszych szpitali to efekt doskonałej współpracy
-
Dlaczego gruźlica nie zniknęła mimo postępów medycyny
-
Cholery coraz więcej, pamiętaj o zaszczepieniu się przed egzotyczną podróżą
Materiał partnerski -
Seniorzy nadużywają leków
-
Jak cukrzyca typu 1 może wpływać na funkcjonowanie ucznia
Przekonanie, że dziecko z cukrzycą typu 1 jest już zdrowe, bo ma monitorowany poziom glukozy, jest z założenia niewłaściwe. Hiperglikemia, czyli cukier powyżej normy, może powodować rozdrażnienie, słabszą koncentrację, hipoglikemia (poniżej normy) – drżenie rąk, zaburzenia mowy, a nawet utratę przytomności. Nie oznacza to jednak, że osoby insulinozależne nie mają prawa normalnie funkcjonować w społeczeństwie, także w szkole – podkreśla dr hab. n. med. Anna Jeznach-Steinhagen, specjalistka chorób wewnętrznych i diabetologii z Instytutu Matki i Dziecka.
