Nie u każdej rodzącej może być wykonane znieczulenie bólu porodowego, powszechnie nazywane znieczuleniem zewnątrzoponowym. Jest to metoda uznawana za bezpieczną zarówno dla matki, jak i dziecka, ale jak każda procedura medyczna – niesie za sobą pewne ryzyko.

• POLEĆ
• TWEETNIJ
• UDOSTĘPNIJ
• Pobierz

Lekarze określają ją mianem „analgezji regionalnej”. Rozróżniane są jej trzy typy:

- znieczulenie zewnątrzoponowe

- znieczulenie podpajęczynówkowe

- połączone znieczulenie zewnątrzoponowe i podpajęczynówkowe.

Wykonać je może wyłącznie lekarz anestezjolog, a w ośrodku powinna być możliwość przeniesienia kobiety i noworodka na oddział intensywnej terapii.

Idealną sytuacją jest, gdy kobieta ciężarna wstępną kwalifikację do (ewentualnego) znieczulenia przejdzie jeszcze w czasie ciąży. Istotne jest bowiem wczesne określenie wskazań i przeciwskazań do tych zabiegów. Daje to też czas na zadanie przez kobietę pytań i wyjaśnienie wszelkich wątpliwości.

Kolejną kwalifikację anestezjolog przeprowadza już na sali porodowej w porozumieniu z prowadzącym poród specjalistą ginekologiem-położnikiem. Jak z każdą procedurą medyczną, do jej przeprowadzenia wymagana jest świadoma zgoda rodzącej.

Niektóre wskazania do znieczulenia:

- nietolerancja bólu;

- niektóre choroby układu krążenia, np. nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, choroba wieńcowa, niewydolność serca;

- niektóre choroby układu oddechowego i płuc, np. mukowiscydoza, astma oskrzelowa;

- niektóre choroby neurologiczne, np. padaczka;

- choroby układu dokrewnego, np. cukrzyca insulinozależna, choroby nadnerczy;

- niewydolność wątroby;

- niektóre choroby oczu;

- stan po transplantacji narządu(ów)

-cukrzyca ciążowa leczona insuliną;

- nadciśnienie indukowane ciążą

- ciąża mnoga.

jw/

Źródło: mp.pl