To FAKT! Agresja jest wrodzona, ale fakt, że w życiu dorosłym jesteśmy agresywni zależy od czynników środowiskowych – wynika z artykułu opublikowanego na łamach „PLOS ONE”.
Naukowcy z kanadyjskiego Université de Montréal przeanalizowali okoliczności występowania agresywnych zachowań wśród 223 par jedno- i 322 dwujajowych bliźniąt na różnych etapach ich życia.
W tym celu poprosili nauczycieli badanych dzieci, by opisali wszelkie przejawy agresji u swoich podopiecznych w wieku sześciu, siedmiu, dziewięciu, dziesięciu, a następnie dwunastu lat.
Specjaliści ustalili, że agresywne impulsy u dzieci w wieku sześciu lat miały zupełnie inne podłoże, niż agresywne impulsy w wieku lat dwunastu. W wieku sześciu lat zarówno agresja proaktywna (związana z dążeniem do dominacji i uzyskiwania korzyści kosztem innych osób), jak i agresja reaktywna (związana z samoobroną w reakcji na zagrożenie ze strony otoczenia), były efektem działania genów. W późniejszym okresie takie agresywne zachowania samoistnie zanikały. Jeśli się utrzymywały lub nasilały, wynikało środowiska społecznego, w którym dorastały dzieci.
Wyniki badań sugerują, że dojrzewanie struktur mózgowych, zwłaszcza tych odpowiedzialnych za funkcje poznawcze, np. planowanie, podejmowanie decyzji, kontrolę, czy koncentrację, z upływem lat zmniejsza ryzyko występowania agresywnych odruchów u dzieci.
- Zbyt często zapominamy, że agresja jest fundamentalną częścią rozwoju społecznego małego dziecka. Istoty ludzkie wykazują największe natężenie zachowań agresywnych w stosunku do rówieśników pomiędzy 2 a 4 rokiem życia. W miarę dorastania uczą się, jak regulować swoje emocje, komunikować się z innymi oraz radzić sobie z konfliktami. Nabywają umiejętność kanalizowania swoich agresywnych impulsów – komentuje jeden z badaczy dr Stéphane Paquin z Université de Montréal.
apio, za PAP
Źródło: http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0188730
