Zapisz się na nasze powiadomienia, a nie ominie Cię nic, co ważne i intrygujące w tematyce zdrowia.
Justyna Wojteczek
redaktor naczelna zdrowie.pap.pl
W polskim społeczeństwie ubezwłasnowolnienie nie cieszy się dobrą sławą. Jest nawet nazywane „śmiercią cywilną”. Tymczasem ta procedura prawna ma na celu zabezpieczenie interesów osoby, która z racji ciężkiej choroby lub niepełnosprawności nie jest w stanie o siebie zadbać i można łatwo ją skrzywdzić.
Chcemy stworzyć model zmiany stylu życia, który okaże się najbardziej skuteczny w hamowaniu postępu otępienia – zapowiada prof. Konrad Rejdak, z Katedry i Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, kierownik polskiego zespołu, który weźmie udział w międzynarodowym projekcie opracowania modelu opieki zdrowotnej nad osobami z demencją w ramach Horizon Europe.
Jak pokazują naukowe badania, śpiew, taniec, a nawet uważne słuchanie muzyki może pomagać w zachowaniu lepszego stanu mózgu na starość i wyraźnie poprawia stan osób z demencją. Może podnieść ich nastrój, usprawnić myślenie i wspierać kontakty z innymi ludźmi.
Mijają lata, pamięć nadal dopisuje, a intelekt, mimo upływu czasu jest ostry jak brzytwa. Naukowcy podpowiadają, jak zwiększyć szanse na spełnienie takiej wizji. Sposoby nie są skomplikowane i warto je wdrażać jak najszybciej. Przy tym wiele metod po prostu jest zgodna z naturą i przyjemna. Wdrożenie ich nie może przynieść żadnych strat, a daje wiele korzyści,
Słuchanie to doskonały trening mózgu i olbrzymia przyjemność, którą odczuwa się w każdym wieku. Szczególnie ważne może być dla osób ze zmianami neurodegeneracyjnymi. Jak wynika z badań naukowców z Uniwersytetu w Toronto regularne słuchanie muzyki, która ma osobiste znaczenie dla pacjenta, ma pozytywny wpływ na plastyczność mózgu i może być pomocna w terapii osób z wczesnym stadium choroby Alzheimera lub łagodnymi zaburzeniami poznawczymi.
Międzynarodowe badania wykazały, że nietolerancja, stygmatyzacja, lekceważenie to powszechne postawy i zachowania wobec chorych na demencję. Mało tego, jest spory odsetek opiekunów takich osób, którzy wstydzą się lub obawiają wyjawić otoczeniu, że ich podopieczny doświadcza zaburzeń otępiennych.
Większość ludzi uważa, że otępienie to naturalny, nieuchronny i nieodłączny element starzenia się. W rzeczywistości jednak jest inaczej. Eksperci przekonują, że demencja to choroba, a ryzyko jej wystąpienia oraz tempo rozwoju można znacząco obniżyć, dzięki odpowiedniej profilaktyce.
Wciąż nie jest znana przyczyna choroby Alzheimera, ale wyodrębniono 10 czynników, które zwiększają ryzyko rozwoju tego neurodegeneracyjnego schorzenia. Na niektóre z nich mamy duży wpływ.
Zespół otępienny rozwija się powoli i zaczyna od subtelnych sygnałów. To na tym etapie pomoc psychologiczna będzie najbardziej efektywna i będzie procentować na lata. Jeśli sygnały świadczyć będą po prostu o przemęczeniu, tego rodzaju konsultacja nie zaszkodzi. Jeśli to objawy rozwijającej się choroby neurodegeneracyjnej, specjalistycznej pomocy na tym etapie nie sposób przecenić.
Choroba Alzheimera czy inne rodzaje demencji to postępujące i nieuleczalne choroby, które obciążają nie tylko chorego pacjenta, ale i ich bliskich. Warto wiedzieć, jakie są pierwsze objawy, bo im wcześniejsza reakcja, tym dłuższy czas sprawności chorego. Specjaliści apelują też o to, by opiekunowie szczególnie dbali o siebie. Dowiedz się więcej – zamieszczamy relację z konferencji o tych aspektach problemu zespołów otępiennych.
Ta strona korzysta z plików cookie. Sprawdź naszą politykę prywatności, żeby dowiedzieć się więcej.