To MIT. Chorzy na astmę nie powinni unikać wysiłku, w tym sportu, z wyjątkiem okresów zaostrzeń choroby. Wśród zawodowych sportowców jest wielu chorujących na astmę. Dotyczy to zarówno sportów zimowych (narciarze, łyżwiarze), jak i letnich (kolarze, triatloniści, piłkarze, pływacy).
Dzięki aktywności fizycznej chorzy na astmę zachowują dobrą kondycję i mają lepsze samopoczucie. Zwłaszcza, w przypadku dzieci ruch jest konieczny do prawidłowego rozwoju psychofizycznego. Jeśli pozbawimy ich ćwiczeń fizycznych, nie tylko zahamujemy ich rozwój, ale także pozbawimy ważnych kontaktów z rówieśnikami.
Trzeba jednak wiedzieć, które sporty są dla astmatyka korzystne. Zalecany jest wysiłek umiarkowany, rozłożony w czasie lub tzw. wysiłek interwałowy, czyli z przerwami, dlatego odpowiednie będą gry zespołowe takie jak: piłka nożna, siatkówka, koszykówka, a także biegi na orientację, jazda na rowerze, piesze wycieczki czy pływanie.
Niekorzystne są sporty wymagające długiego, ciągłego wysiłku takie jak: biegi długodystansowe, sprinty. W przypadku sportów zimowych, trzeba mieć świadomość, że chłodne powietrze może indukować skurcz oskrzeli i związane z tym objawy astmy.
U osób uczulonych na pyłki niekorzystny jest wysiłek na wolnym powietrzu w okresie pylenia roślin. Jeśli ktoś, mimo takiej alergii, chce uprawiać sport na łonie natury, lepiej, by w okresie pyleń unikał jazdy na rowerze, biegania czy gry w piłkę. W trakcie takiej aktywności, do dróg oddechowych przedostaje się więcej pyłków. Lepiej wybrać jogę lub pływanie.
Osoby uczulone na roztocza powinny unikać zakurzonych pomieszczeń zamkniętych, szczególne takich, w których leżą wykładziny i maty.
Optymalny czas treningu to 30 min. Każdy trening powinien być poprzedzony 10-15 min. rozgrzewką i zakończony ćwiczeniami o mniejszym natężeniu o podobnej długości. Na rozgrzewkę składają się głównie ćwiczenia rozciągające o narastającym do umiarkowanego wysiłku (50-60 proc. tętna maksymalnego).
Niezależnie od rodzaju uprawiania sportu, chory na astmę zawsze musi mieć przy sobie leki ratunkowe (rozszerzające oskrzela), by użyć ich w razie napadu duszności, świstów, kaszlu czy też ucisku w klatce piersiowej.
Planując aktywność fizyczną, w przypadku występowania objawów astmy związanych z wysiłkiem, można stosować profilaktycznie (przed wysiłkiem) leki zapobiegające skurczowi oskrzeli i rozszerzające oskrzela. Dawki i rodzaj leków trzeba uzgodnić ze lekarzem prowadzącym.
Jeśli po wysiłku, pojawiają się objawy, to znaczy, że astma nie jest dobrze kontrolowana i być może wymaga zmiany leczenia. Z tym problem też należy zwrócić się do lekarza prowadzącego.
gap
Źródło:
„Astma ciężka pod kontrolą. Poradnik dla pacjenta”, artykuł dr Izabeli Kupryś-Lipińskiej
„Czy astmatyk może uprawiać sport i jaki?
