Guzki i zgrubienia w piersiach. Najczęściej nie oznaczają raka

Nowotwory stanowią około jednej czwartej zmian wykrytych w piersiach - mówi dr Monika Nagadowska, onkolożka. Piersi należy badać regularnie, ale podchodzić do wykrytych zgrubień i guzków spokojnie. Zwłaszcza, że zmian w piersiach doświadczy w ciągu całego życia niemal każda kobieta.

Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki
Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki

Większość guzków to niegroźne nieprawidłowości, które mogą pojawić się u każdej kobiety, najczęściej w wieku przedmenopauzalnym, ale nie tylko. Często są następstwem działania hormonów albo genów. Lepiej je oczywiście konsultować u lekarza. Dla wielu kobiet zaskakująca może być wiadomość, że nie każdy guzek, nawet jeśli jest łagodnym nowotworem, nie zwiększa ryzyka nowotworu złośliwego.

Czujność należy jednak zachować, bo aż 20 proc. złośliwych nowotworów u kobiet stanowi rak piersi. Ryzyko jego rozwoju wzrasta u kobiet bezdzietnych, stosujących długotrwale leki hormonalne, nadużywających alkoholu.

Szczególnie uważać na piersi powinny kobiety, w których bliskiej rodzinie były zachorowania na raka piersi lub zachorowania na raka w młodym wieku.

Co niepokojącego może pojawić się w piersiach?

W grupie łagodnych nowotworów piersi najczęściej występują:

  • Torbiele – powstają w wyniku rozrostu nabłonka przewodów mlecznych i ich zarośnięcia. Ryzyko przejścia w raka piersi jest niewielkie.
  • Gruczolakowłókniaki – dobrze odgraniczone, pojedyncze zmiany, których ryzyko przemiany w zmiany złośliwe jest niewielkie.
  • Rozstrzenie przewodów wyprowadzających – łagodne zmiany przypominające nowotwory złośliwe, ale nie wiążą się z ryzykiem przemiany złośliwej.
  • Brodawczaki wewnątrzprzewodowe – charakteryzują się częstym występowaniem surowiczej lub krwistej wydzieliny z brodawek piersi.
  • Tzw. guzy liściaste – zmiany szybko rosnące; te charakteryzują się sporym ryzykiem przejścia w zmianę złośliwą.
Fot. PAP

Zagłodzić raka – to szkodliwy mit!

Recepta sprzedawana przez znachorów wydaje się genialna w swojej prostocie – jak rak nie będzie miał co jeść, to umrze. Prawda jest taka, że wcześniej rak wykończy chorego, niż chory głodówką raka.

- W obrębie piersi bardzo dużo się dzieje i w powszechnej świadomości funkcjonuje przeświadczenie, że zawsze muszą to być straszne rzeczy, np. gruczolakowłókniaki, które na pewno zamienią się w raka. Jednak finalnie często okazuje się, że to inne schorzenia, które spokojnie mogłyby być rozpoznane bez konieczności spotykania się z chirurgiem onkologiem i całego stresu z tym związanego - mówi dr Monika Nagadowska.

Warto wiedzieć, że niektóre typy zmian w piersiach są bardziej charakterystyczne dla danej grupy wiekowej, np.:

  • torbiele – występują u połowy kobiet po 40. roku życia, a po 70. roku życia dotyczą aż 90 proc. kobiet
  • gruczolakowłókniaki – są to najczęściej występujące łagodne zmiany u młodych kobiet do 35. roku życia;
  • rozstrzenie przewodów wyprowadzających – zmiany występujące u co trzeciej kobiety pomiędzy 50. a 60. rokiem życia;
  • brodawczaki wewnątrzprzewodowe – zazwyczaj dotyczą kobiet pomiędzy 30. a 50. rokiem życia.

Zmiana w piersi: kiedy do lekarza

Objawy, które najczęściej stanowią przyczynę zgłoszenia się do lekarza, to ból piersi i wyczucie przez pacjentkę guzka w piersi. Ale należy pilnie zgłosić się do lekarza także w takich sytuacjach:

  • powiększenie węzłów chłonnych pachowych,
  • wyciek płynu z brodawki u kobiet niekarmiących,
  • zmiana wyglądu brodawki sutkowej (np. wciągnięcie, owrzodzenie, wyciek - szczególnie krwisty),
  • zmiany skórne wokół brodawki (np. stwardnienie, zgrubienie, rumień, „skórka pomarańczy”),
  • cechy zapalenia, np. zaczerwienienie, zwiększona temperatura, obrzęk, bolesność. 

Nie wszystkie zmiany w piersiach, szczególnie w początkowej fazie, dają jednak widoczne lub odczuwalne objawy. A jak wiemy, w wielu przypadkach, czas ma ogromne znaczenie. Dlatego warto zadbać także o badania profilaktyczne.

- Dzięki dobrze rozwiniętej diagnostyce w ostatnich latach wykrywa się znacząco więcej zmian w piersiach – zauważa dr Nagadowska.

W Polsce kobiety w wieku 50-70 lat mogą skorzystać z programu badań mammograficznych refundowanych przez NFZ. Kolejnym masowym badaniem jest tzw. screening oportunistyczny, który polega na tym, że zanim lekarz przepisze np. hormonalną antykoncepcję, przeprowadza wywiad z pacjentką i zleca jej podstawowe badania, w tym na przykład USG piersi. Trzecim sposobem na wyłapywanie wczesnych zmian w piersiach jest badanie grup podwyższonego ryzyka, gdy nowotwór piersi występował u członków rodziny.

Fot. Jacek Turczyk/PAP

Jest sposób na wczesne wykrycie raka

- Podczas badania pacjentki klinicysta powinien przede wszystkim umieć ocenić, czy konieczna jest biopsja zmiany, czy potrzebne będą dodatkowe badania, czy ma narzędzia i umiejętności, by to właściwie ocenić, czy też powinien skierować pacjentkę do specjalistycznego ośrodka. Warto przy tym pamiętać, że wysyłanie każdej kobiety do specjalisty opóźnia diagnostykę tych naprawdę chorych - zaznacza onkolożka.

O co może zapytać lekarz

Badanie lekarskie, które ma określić, czy w piersi występują jakieś nieprawidłowości, powinno być wykonane najpierw w pozycji stojącej, a następnie w leżącej. Podczas niego lekarz powinien sprawdzić, czy z brodawek wydobywa się płyn oraz czy skóra piersi ma prawidłowy wygląd, a także zbadać węzły chłonne pachowe. 

Ponadto lekarz może zapytać:

  • czy pacjentka odczuwa ból w piersiach, czy ból jest ciągły i narasta od kilku tygodni lub miesięcy, czy raczej pojawia się przed krwawieniem miesiączkowym, o stosowane metody hormonalnej antykoncepcji i inne przyjmowane przez pacjentkę leki,
  • od kiedy występują objawy, kiedy się nasiliły, 
  • czy w przeszłości występowały choroby piersi, 
  • o datę pierwszej oraz ostatniej miesiączki, 
  • o występowanie nowotworów w rodzinie.

Monika Wysocka, zdrowie.pap.pl

Źródła:

Artykuł w Medycynie Praktycznej 

Fundacja Onkologiczna Alivia 

Webinar Jacka Tulimowskiego „Łagodne zmiany w piersiach, jak je diagnozować i leczyć”, 24.06.2022

Autorka

Monika Grzegorowska

Monika Grzegorowska - O dziennikarstwie marzyła od dziecka i się spełniło. Od zawsze to było dziennikarstwo medyczne – najciekawsze i nie do znudzenia. Wstępem była obrona pracy magisterskiej o błędach medycznych na Wydziale Resocjalizacji. Niemal całe swoje zawodowe życie związała z branżowym Pulsem Medycyny. Od kilku lat swoją wiedzę przekłada na bardziej przystępny język w Serwisie Zdrowie PAP, co doceniono przyznając jej Kryształowe Pióro. Nie uznaje poranków bez kawy, uwielbia wieczory przy ogromnym stole z puzzlami. Życiowe baterie ładuje na koncertach i posiadówkach z rodziną i przyjaciółmi.

ZOBACZ TEKSTY AUTORKI

ZOBACZ PODOBNE

  • M.Kmieciński/PAP

    Sprawdź, czy nie tracisz wzroku – prosty test

    Zwyrodnienie plamki żółtej (AMD) to jedna z najważniejszych chorób, z którymi boryka się okulistyka i najczęstsza przyczyną utraty wzroku w krajach rozwiniętych. Dla lekarzy to wyzwanie, bo pacjenci często zgłaszają się zbyt późno, a wystarczy wykonać prosty test – podkreśla prof. dr hab. n. med. Sławomir Teper, okulista, chirurg witreoretinalny ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.

  • Fot. PAP/P. Werewka

    "Niepełnosprawny" czy "osoba z niepełnosprawnością"?

    Język jest materią żywą. Słowo potrafi z jednej strony krzywdzić i ranić, z drugiej uskrzydlać i wspierać. Niektóre zwroty czy pojedyncze słowa odchodzą do lamusa, nabierają innego znaczenia lub są zastępowane innymi, bo wydają nam się stygmatyzujące. Czy dlatego coraz częściej słyszymy wyrażenie: „osoba z niepełnosprawnością” zamiast: „osoba niepełnosprawna”?

  • Fot. PetitNuage/Adobe Stock

    Nikt nie odda wzroku skradzionego przez jaskrę

    Jaskry nie można wyleczyć. Kradnie nam wzrok i wcale nie jest przypisana starości. Nowe okulary na nosie, po badaniu jedynie ostrości widzenia, nie świadczą o tym, że na dnie oka nie czai się ta podstępna choroba, którą ma około milion Polaków, a połowa z nich o tym nie wie. O diagnostyce i leczeniu jaskry opowiada prof. dr hab. n. med. Iwona Grabska-Liberek, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Okulistycznego.

  • AdobeStock

    Jąkanie – gdy mowa nie nadąża za myślami

    Nawet aktorzy czy politycy się jąkają, ale przypadłość ta potrafi mocno utrudniać życie. Pojawia się zwykle w dzieciństwie. Szczęśliwie w większości przypadków ustępuje samoczynnie. Czasami potrzebna jest jednak pomoc specjalistów, więc trzeba być czujnym.

NAJNOWSZE

  • Adobe Stock

    Cukrzyca typu 1 – przyczyny i objawy

    Są różne typy cukrzycy. Często jednak wrzuca się je wszystkie do jednego worka, a to ogromny błąd. Czym jest cukrzyca typu 1, która dotyka ok. 10 proc. pacjentów z cukrzycą? Co wiadomo o przyczynach i jakie są jej objawy? – wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Grzegorz Dzida, diabetolog z Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.

  • Uzależnienia u dzieci i młodzieży – na co należy zwrócić uwagę?

  • Sprawdź, czy nie tracisz wzroku – prosty test

  • Kiedy zacząć myć zęby dziecku?

  • Niejadki. Kiedy trudności w jedzeniu mają podłoże sensoryczne

  • Adobe Stock

    Operacja bariatryczna to coś więcej niż zmiana budowy przewodu pokarmowego

    W operacji bariatrycznej chodzi naprawdę o coś więcej niż zmniejszenie rozmiaru ciała, do którego pacjent przez lata potrafi się przyzwyczaić. Otyłość to choroba, którą bezwzględnie należy leczyć wszystkimi dostępnymi metodami, bo szerzy spustoszenie w organizmie. To nie jest wybór chorego – zaznacza prof. Wojciech Lisik chirurg bariatra, transplantolog. Wyjaśnia, na czym polega zabieg i jakiej recepty osobie z otyłością absolutnie wystawić nie można.

  • CRM – zespół sercowo-nerkowo-metaboliczny. Nowe spojrzenie na szereg schorzeń

  • HIV: kiedyś drżeliśmy, dziś ignorujemy