Wbrew powszechnej opinii, nie jest to wcale jednorodna substancja. Występuje pod różnymi postaciami chemicznymi, z których największe znaczenie mają:
- ergokalcyferol (znany jako witamina D2)
- i cholekalcyferol (czyli witamina D3).
Wskutek przemian biochemicznych zachodzących w naszym organizmie, na bazie cholekalcyferolu, powstaje najważniejsza z punktu widzenia zdrowia, aktywna postać witaminy D3 - czyli kalcytriol.
Warto wiedzieć, że naturalnym, bogatym źródłem cholekalcyferolu są m.in. tłuste ryby morskie (np. śledzie, sardynki, makrele), a także masło, mleko i żółtka jaj. Z kolei ergokalcyferol występuje m.in. w grzybach kapeluszowych i drożdżach.
Witamina D3 często nazywana jest „witaminą słońca” lub też pro-hormonem, a to dlatego, że organizm człowieka potrafi wytwarzać ją samodzielnie, niejako „od zera” - pod wpływem oddziaływania promieni słonecznych na skórę. W polskich warunkach jednak, z uwagi na stosunkowo małą liczbę dni słonecznych w roku i małą ekspozycję ludzi na światło słoneczne, duża część populacji cierpi (stale lub okresowo) na mniejszy lub większy niedobór witaminy D3.
W związku z tym lekarze często zalecają suplementację tej witaminy, co jest szczególnie istotne u osób w wieku podeszłym, u osób z upośledzonym wchłanianiem, np. w zaburzeniach wątroby lub nerek, u kobiet w okresie menopauzalnym, a także u niemowląt i dzieci. Najczęściej zaleca się jej suplementację w okresie od września do kwietnia, a więc w miesiącach jesienno-zimowych.
Witamina D pełni w organizmie człowieka bardzo ważną i wszechstronną rolę. Jest niezbędna m.in. dla prawidłowego rozwoju i funkcjonowania układu kostnego, stąd jej niedobór u dzieci może prowadzić do krzywicy, a u dorosłych do osteoporozy. Ponadto, witamina D zapobiega stanom zapalnym skóry, a także wpływa na wiele procesów fizjologicznych, takich jak np. wydzielanie insuliny czy skurcze mięśni.
Warto wiedzieć, że u osoby dorosłej, objawami niedoboru witaminy D mogą być m.in. bóle mięśniowe, bóle stawowe, ogólne złe samopoczucie i częste infekcje.
Vik
Źródła:
Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej
Uniwersytet Medyczny w Poznaniu