Choroba zakaźna, którą wywołuje wirus cytomegalii (Cytomegalovirus – CMV). Eksperci szacują, że w toku całego życia większość ludzi prędzej czy później zakaża się tym wirusem, choć tylko u niektórych w związku z tym rozwijają się objawy choroby (większość z nas przechodzi tę infekcję bezobjawowo).
Największe zagrożenie cytomegalia stanowi dla osób z niedoborami odporności (np. chorych na nowotwory, zakażonych HIV), ale także dla kobiet w ciąży i małych dzieci (możliwe są m.in. zakażenia wrodzone płodu, które mogą prowadzić do niebezpiecznych, w tym również śmiertelnych powikłań).
Warto wiedzieć, że wirus CMV ma zdolność pozostawania w organizmie człowieka przez długi czas w postaci utajonej i reaktywowania się w stanach niedoboru odporności.
Możliwych dróg zakażenia się tym patogenem jest bardzo wiele. Osoba zakażona CMV wydziela go w ślinie, łzach, moczu, nasieniu, wydzielinie dróg rodnych. Wirus jest też obecny we krwi, mleku kobiecym i przeszczepianych narządach.
Jak się objawia cytomegalia?
Symptomy infekcji mogą być bardzo różne. Obejmują m.in.: gorączkę, bóle mięśniowo-stawowe, osłabienie, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie wątroby. U osób z ciężkimi niedoborami odporności (np. u chorych na AIDS) zakażenie może przebiegać pod postacią zapalenia siatkówki, śródmiąższowego zapalenie płuc, zapalenia mózgu, trzustki, nadnerczy, etc. Z kolei u noworodków i małych dzieci cytomegalia może skutkować małogłowiem lub wodogłowiem, uszkodzeniem układu nerwowego, niedowładami spastycznymi, niedosłuchem lub głuchotą, czy też skazę krwotoczną.
Dobór metody leczenia tej choroby zależy m.in. od wieku i ogólnego stanu zdrowia danego pacjenta, a także od przebiegu i stopnia nasilenia infekcji. Najczęściej ludzie po przebyciu cytomegalii wracają do pełni zdrowia i nie wymagają długofalowej opieki. Inaczej jest m.in. w przypadku dzieci z wrodzoną chorobą cytomegalowirusową, u których spowodowała ona wady wrodzone. Takie dzieci wymagają opieki długofalowej i muszą być pod stałą opieką licznych specjalistów: m.in. neurologa, okulisty, laryngologa i psychologa. W ich przypadku konieczna jest długotrwała rehabilitacja, a często także zastosowanie aparatów słuchowych i okularów.
Jak zapobiegać cytomegalii?
Ryzyko „złapania” tego wirusa można próbować zmniejszyć m.in. poprzez przestrzeganie ogólnych zasad higieny czy też unikanie ryzykownych zachowań seksualnych, ale 100-procentowo skutecznej metody profilaktyki nie ma. Nie istnieje bowiem na razie szczepionka przeciwko CMV, choć trwają już prace nad jej opracowaniem.
W ramach profilaktyki eksperci radzą też kobietom planującym zajście w ciążę lub będącym w początkowym etapie ciąży wykonanie badań serologicznych w kierunku cytomegalii, aby sprawdzić czy dana kobieta przebyła już to zakażenie (o czym świadczy obecność odpowiednich przeciwciał) czy też nie.
Vik
Źródło:
Medycyna Praktyczna