Słownik pojęć medycznych
ipertermia to stan, w którym niebezpiecznie podnosi się wewnętrzna temperatura ciała. Ten wzrost to skutek albo zwiększonego wytwarzania ciepła, albo upośledzenia mechanizmów fizjologicznej utraty ciepła.
Może ona przybierać wiele postaci, w tym m.in. udaru lub osłabienia cieplnego, które występują w warunkach podwyższonej temperatury otoczenia i najczęściej przy dużej wilgotności powietrza. Czasem udar jest poprzedzony osłabieniem, a czasem występuje nagle, bez ostrzeżenia.
Udar i osłabienie cieplne mogą przytrafić się każdemu, ale najbardziej narażone są:
1. Wśród osób zdrowych:
- dzieci
- młode osoby, które w wysokiej temperaturze otoczenia podejmują intensywny wysiłek fizyczny (żołnierze, sportowcy, pracownicy fizyczni)
- osoby w podeszłym wieku
2. Osoby z różnymi problemami zdrowotnymi, m.in.:
- otyłością,
- przyjmujące leki moczopędne;
- z niewydolnością krążenia
- chorobami ośrodkowego układu nerwowego
- przyjmujące beta-blokery.
Objawy osłabienia lub udaru cieplnego
Jeśli mamy do czynienia z osłabieniem cieplnym – skóra jest blada, chłodna i spocona, jeśli doszło już do udaru cieplnego – najczęściej zmienia kolor na czerwony i jest gorąca.
W osłabieniu cieplnym najpierw mogą pojawić się bolesne skurcze brzucha lub kończyn – to znak, że natychmiast trzeba:
- przejść do cienia,
- zaprzestać wysiłku,
- wypić dużo płynu,
- położyć się.
Jeśli objawy nie cofają się, a dochodzą jeszcze kolejne – oznacza to, że konieczne jest leczenie w szpitalu. Udar cieplny jest bowiem stanem zagrażającym życiu. Trzeba wezwać karetkę, zwłaszcza jeśli pojawiają się kolejne objawy:
- ból i zawroty głowy,
- nudności i wymioty,
- zmiany nastroju,
- zaburzenia widzenia,
- szybkie bicie serca
- szybkie oddychanie.
Gdy temperatura ciała przekroczy 40 stopni Celsjusza, chory może majaczyć lub nawet zapaść w śpiączkę.
Jak pomóc osobie z udarem cieplnym lub osłabieniem?
- Jeśli do osłabienia cieplnego doszło podczas wysiłku – należy natychmiast go przerwać.
- Niezależnie od przyczyn chory powinien znaleźć się w zacienionym, chłodniejszym miejscu.
- Niezależnie od przyczyn należy podawać dużo chłodnych płynów niezawierających alkoholu.
- Jeśli nie następuje poprawa – należy wezwać karetkę.
jw
Źródło:Interna Szczeklika pod redakcją P. Gajewskiego, Medycyna Praktyczna 2013
To bezpośrednio zagrażający życiu lub zdrowiu stan, w którym dochodzi najczęściej albo do przerwania dostarczania krwi do części mózgu (udar niedokrwienny), albo następuje krwotok w mózgu (udar krwotoczny).
Objawy udaru
- Twarz: zmiany po jednej stronie twarzy, np. opuszczenie kącika ust, oka, niemożność uśmiechnięcia się, zastygnięcie jednej połowy twarzy, skrzywienie po jednej strony twarzy;
- Kończyny: osoba dotknięta udarem nie będzie w stanie podnieść obu ramion do góry jednocześnie z powodu ich osłabienia, brak czucia w kończynach po jednej stronie ciała, osłabienie kończyn po jednej stronie ciała;
- Ciało: drętwienie jednej połowy ciała; zaburzenia czucia po jednej stronie ciała;
- Mowa: bełkotanie, niemożność dokończenia zdania, mowa niewyraźna;
- Chód i postawa: chwiejny chód - nawet jak u pijanego człowieka, zaburzenia równowagi;
- Widzenie: zaburzenia widzenia, zwłaszcza ze strony jednego oka, podwójne widzenie;
- Głowa: nagłe zawroty głowy z zaburzeniami utrzymania równowagi, podwójnym widzeniem.
W razie wystąpienia choćby jednego z powyższych objawów należy natychmiast wezwać karetkę! Im szybciej zostanie udzielona profesjonalna pomoc, tym większe szanse chorego na przeżycie i zachowanie sprawności.
Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia udaru:
- miażdżyca;
- nadciśnienie;
- podwyższony cholesterol;
- migotanie przedsionków;
- cukrzyca;
- palenie tytoniu;
- nadużywanie alkoholu;
- mała aktywność fizyczna.
Leczenie udaru zależy od jego rodzaju i umiejscowienia w mózgu. Najczęściej po udarze konieczna jest długotrwała rehabilitacja.
Zmniejszasz ryzyko udaru, jeśli:
- leczysz zgodnie z zaleceniami lekarza nadciśnienie, cukrzycę, hipercholesterolemię i inne choroby układu krążenia i metaboliczne;
- nie palisz;
- nie nadużywasz alkoholu;
- stosujesz zdrową dietę;
- masz prawidłową masę ciała;
- masz dużo ruchu.
jw
NAJNOWSZE
-
Kiedy zacząć myć zęby dziecku?
O higienę jamy ustnej dziecka należy dbać jeszcze przed wyrznięciem się pierwszego zęba, a ze szczoteczką do zębów i pastą zaznajamiać, zanim wyrośnie ono z pieluch. Samodzielność w myciu zębów owszem, ale pod czujnym okiem dorosłego i to dość długo.
-
Morfologia trwa krócej niż zapuszczanie wąsów
-
"Niepełnosprawny" czy "osoba z niepełnosprawnością"?
-
Nikt nie odda wzroku skradzionego przez jaskrę
-
Laboratorium diagnostyczne to życie
Patronat Serwisu Zdrowie