Słownik pojęć medycznych
To stan emocjonalny podobny do strachu. Jednak lęk od strachu różni się tym, że strach związany jest z realnym zagrożeniem (niebezpieczeństwem), podczas gdy lęk dotyczy zagrożeń wyobrażonych, których wystąpienie dana osoba jedynie przewiduje (najczęściej bezpodstawnie albo nazbyt przesadnie). Lęk, zwłaszcza gdy jest silny lub przewlekły, może objawiać się m.in.: ciągłym niepokojem, napięciem, obawami, zamartwianiem się, a także przyspieszoną akcją serca, drżeniem mięśni, spoconymi dłońmi, zmęczeniem, zaburzeniami żołądkowymi, bezsennością, drażliwością, problemami z koncentracją, utratą łaknienia czy bólami głowy. Gdy stany lękowe występują u kogoś bardzo często, są trudne do kontrolowania i negatywnie wpływają na codzienne funkcjonowanie, powodując cierpienie nie tylko psychiczne ale i fizyczne, należy bezzwłocznie poszukać pomocy u specjalisty, najlepiej u lekarza psychiatry lub doświadczonego psychologa klinicznego.
Rodzaje zaburzeń lękowych:
- Napady paniki,
- Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne,
- Fobie,
- Zaburzenia stresowe posttraumatyczne,
- Zaburzenia lękowe uogólnione.
Źródło:
„Collins. Słownik encyklopedyczny MEDYCYNA”, wyd. RTW;
„Rozpoznanie i leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego oraz zaburzenia panicznego u dorosłych”, Medycyna Praktyczna
NAJNOWSZE
-
Syndrom siniejących palców
Kiedy temperatura spada zaledwie o kilka stopni, a skóra na palcach nagle blednie, sinieje i nabiera czerwonego odcienia podczas ponownego napływu krwi, wiele osób nie kojarzy tego z konkretnym zaburzeniem. To jednak klasyczny obraz zespołu Raynauda, czyli epizodycznego skurczu drobnych naczyń krwionośnych.
-
Dyrektorka UCK WUM: sukces naszych szpitali to efekt doskonałej współpracy
-
Dlaczego gruźlica nie zniknęła mimo postępów medycyny
-
Cholery coraz więcej, pamiętaj o zaszczepieniu się przed egzotyczną podróżą
Materiał partnerski -
Seniorzy nadużywają leków
-
Jak cukrzyca typu 1 może wpływać na funkcjonowanie ucznia
Przekonanie, że dziecko z cukrzycą typu 1 jest już zdrowe, bo ma monitorowany poziom glukozy, jest z założenia niewłaściwe. Hiperglikemia, czyli cukier powyżej normy, może powodować rozdrażnienie, słabszą koncentrację, hipoglikemia (poniżej normy) – drżenie rąk, zaburzenia mowy, a nawet utratę przytomności. Nie oznacza to jednak, że osoby insulinozależne nie mają prawa normalnie funkcjonować w społeczeństwie, także w szkole – podkreśla dr hab. n. med. Anna Jeznach-Steinhagen, specjalistka chorób wewnętrznych i diabetologii z Instytutu Matki i Dziecka.
