Słownik pojęć medycznych

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) rekomenduje podejmowanie regularnej aktywności fizycznej przez całe życie. Przez aktywność fizyczną należy rozumieć ruch ciała generowany przy wykorzystaniu mięśni szkieletowych, który wymaga wydatku energetycznego (wysiłku) – wykonywany w trakcie celowych ćwiczeń lub innych aktywności ruchowych (np. w ramach sportu, zabaw, rekreacji, przemieszczania się, pracy lub prac domowych). 

Eksperci WHO podkreślają, że adekwatna (dostosowana do wieku i kondycji organizmu) i regularna aktywność fizyczna, stanowi jeden z kluczowych elementów zapobiegania niezakaźnym chorobom przewlekłym, takim jak: 

  • nadciśnienie,
  • choroba wieńcowa, 
  • udar, 
  • cukrzyca,
  • rak jelita grubego i piersi, 
  • depresja. 

Ponadto, aktywność ruchowa wpływa korzystnie na kondycję układu kostnego (m.in. zapobiega osteoporozie), pomaga zapobiegać upadkom, a także pozwala utrzymywać prawidłową masę ciała. 

Jakie są konkretne rekomendacje ekspertów WHO odnośnie aktywności fizycznej dla różnych grup wiekowych?  

  • Dzieci i młodzież od 5 do 17 lat: powinny podejmować aktywność fizyczną (od umiarkowanej do intensywnej) przez co najmniej 60 minut dziennie. 
  • Dorośli: powinni podejmować tygodniowo co najmniej 150 minut aerobowej aktywności fizycznej o umiarkowanej intensywności albo 75 minut aerobowej aktywności o dużej intensywności (np. pompki, brzuszki, skakanie na skakance, bieganie, jazda na rowerze, aerobik, pływanie, taniec, sportowe gry zespołowe, marsze).  

WHO ostrzega, że brak wystarczającej aktywności fizycznej jest czynnikiem ryzyka wielu chorób i dolegliwości zdrowotnych (tzw. cywilizacyjnych). Eksperci szacują, że jest główną przyczyną nawet do 25 proc. zachorowań na raka jelita grubego oraz piersi, 27 proc. przypadków cukrzycy, a także 30 proc. przypadków choroby niedokrwiennej serca. 

vik 

Źródło: 

Strona internetowa Światowej Organizacji Zdrowia 

NAJNOWSZE

  • Adobe

    Czy dieta wpływa na ADHD?

    Choć nadal brakuje jednoznacznych naukowych dowodów łączących zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) ze sposobem odżywiania, coraz więcej przesłanek skłania badaczy do uważniejszego przyglądania się temu zagadnieniu.

  • Polskie dzieci z szansą na refundację ultranowoczesnego leczenia białaczki

  • Zanim kupisz przeczytaj skład

  • Proste sposoby na upały

  • Kiedy rozpocząć ćwiczenia po porodzie?

  • Adobe Stock

    Jak rzucić palenie

    Wychodzenie z nałogu nikotynowego bywa długotrwałe, ponieważ nikotyna silnie uzależnia – pobudza mózgowy układ nagrody, wyzwalając dopaminę, czyli tzw. hormon szczęścia. To sprawia, że organizm zaczyna kojarzyć palenie z przyjemnością i ulgą, a zerwanie z tym mechanizmem wymaga czasu i zmiany nawyków. Trzeba nauczyć się zajmować i mózg, i ręce czymś innym oraz radzić sobie w sytuacjach, które uruchamiają odruch sięgania po nikotynę. O sposobach wychodzenia z nikotynizmu opowiada dr n. med. Magdalena Cedzyńska z Narodowego Instytutu Onkologii – PIB.

  • Afazja – odbiera język, zostawia rozum

  • Lato z komarami, swędzące lato

Serwisy ogólnodostępne PAP