Bądź zawsze na bieżąco
z Serwisem Zdrowie!

Zapisz się na nasze powiadomienia, a nie ominie Cię nic, co ważne i intrygujące w tematyce zdrowia.

Justyna Wojteczek
redaktor naczelna zdrowie.pap.pl

Do góry
ś

Śledziony powiększenie, czyli splenomegalia

Nie jest to choroba, a objaw towarzyszący szeregowi stanów chorobowych. 

Śledziona to narząd leżący w jamie brzusznej, ukryty jest pod żebrami, po lewej stronie, pomiędzy żołądkiem i lewą nerką. Choć pełni istotne funkcje (zwalcza drobnoustroje, wykrywa krążące we krwi bakterie, wirusy i inne drobnoustroje, unieszkodliwiając je), to można bez niej żyć i czasami się ją usuwa wskutek urazu albo w trakcie leczenia. 

Co istotne, to rutynowe badanie palpacyjne brzucha zawsze powinno zawierać ocenę, czy śledziona nie jest powiększona. Taki stan może być wskazówką diagnostyczną (choć nie odpowiedzią, co pacjentowi dolega).

Śledziona może powiększyć się wskutek szeregu chorób, m.in.:

  • choroby zakaźnej, niezależnie od tego, jaki patogen czy pasożyt ją wywołuje (np. toksoplazmozy, mononukleozy zakaźnej, różyczki, gruźlicy, duru, zakażenia wirusem HIV, infekcyjnego zapalenia wsierdzia, jersioniozy, kiły, malarii, bąblownicy),
  • choroby autoimmunologicznej czy układowej (np. reumatoidalnego zapalenia stawów czy sarkoidozy), 
  • nowotworów układu krwiotwórczego i kości (np. białaczek, chłoniaków, mielofibrozy),
  • niedokrwistości,
  • nadciśnienia wrotnego (marskość wątroby, patologii żyły wrotnej i śledzionowej)

Przyczyny powiększenia śledziony mogą być też wrodzone.

Osoba ze splenomegalią może skarżyć się na bóle zlokalizowane po lewej stronie w nadbrzuszu i uczucie pełności brzucha. Jeśli powiększenie jest duże, może wywoływać zaburzenia łaknienia, wzdęcia, problemy z oddawaniem stolca.

Ponieważ powiększenie śledziony jest objawem, to leczenie polega na wykryciu przyczyny jego wystąpienia i wówczas wdrożeniu odpowiedniej terapii.

mw

Źródło: Medycyna Praktyczna

Śpiączka

To stan głębokiego zaburzenia świadomości, w którym człowiek pozostaje w bezruchu (jak osoba pogrążona we śnie). Nie reaguje wtedy nawet na bardzo silne bodźce zewnętrzne (nie da się go obudzić). Co może doprowadzić do śpiączki? Niestety, przyczyn tego stanu może być naprawdę wiele. Generalnie dzieli się je na dwie grupy:

  • związane z bezpośrednim uszkodzeniem mózgu (zaburzenia świadomości pojawiają się m.in. w wyniku uszkodzenia tzw. tworu siatkowatego)
  • związane z chorobami lub zaburzeniami ogólnoustrojowymi (mającymi pośredni wpływ na działanie układu nerwowego). 

Jak łatwo się domyślić, do pierwszej grupy przyczyn należą wszelkiego rodzaju urazy głowy, ale także udar mózgu, nowotwory układu nerwowego, zapalenie mózgu czy też zapalanie opon mózgowo-rdzeniowych. 

Druga grupa możliwych przyczyn śpiączki jest bardzo szeroka. Okazuje się, że mogą do niej doprowadzić m.in. takie choroby jak: cukrzyca, niewydolność wątroby, niewydolność nerek, niedoczynność tarczycy, niedoczynność nadnerczy czy zaburzenia rytmu serca. 

Na tym jednak nie koniec. Nierzadko przyczyną śpiączki jest zatrucie substancjami toksycznymi dla układu nerwowego - np. lekami uspokajającymi, lekami psychotropowymi, narkotykami, alkoholem metylowym, metalami ciężkimi lub tlenkiem węgla. 

W przypadku wystąpienia u kogoś nagłych zaburzeń świadomości konieczne jest natychmiastowe wezwanie karetki pogotowia ratunkowego! Szybka reakcja może uratować czyjeś życie lub zdrowie. 

vik

Źródło: 

Portal Medycyna Praktyczna 

 

Świerzb

Jest zakaźną chorobą skóry wywoływaną przez pasożyty. Konkretnie, za jej rozwój odpowiadają maleńkie roztocze należące do gatunku Sarcoptes scabiei, co w języku polskim tłumaczy się jako świerzbowce drążące. Jak wskazuje nazwa gatunku, pasożyty te drążą korytarze w naskórku swoich żywicieli (ludzi lub zwierząt), w których nie tylko żerują, ale też składają jaja (świerzbowce żywią się płynem tkankowym i komórkami naskórka). Zwykle są one niedostrzegalne gołym okiem, gdyż ich maksymalna długość wynosi zaledwie 0,5 mm.

Podstawowym objawem tej przykrej choroby jest uporczywy świąd skóry nasilający się w nocy.

Wbrew pozorom świerzb nie jest wcale rzadkim problemem. De facto jest jedną z najczęstszych dermatoz pasożytniczych i wciąż stanowi istotny problem medyczny oraz społeczny. Dość często występuje u młodych ludzi, zwłaszcza tych aktywnie podróżujących, ale także u osób starszych, zwłaszcza skupionych w większych grupach, np. w domach opieki. Warto też wiedzieć, że istotnym czynnikiem ryzyka zakażenia jest stan obniżonej odporności organizmu, np. wskutek różnych chorób przewlekłych. 

Niestety, przestrzeganie zasad higieny nie chroni przed zakażeniem. Świerzbowcem może się zarazić każdy poprzez bezpośredni kontakt ze skórą chorego lub też za pośrednictwem używanych przez niego przedmiotów i ubrań. 

Na szczęście, świerzb leczy się stosunkowo łatwo. Trzeba jednak po pomoc udać się do lekarza - pierwszego kontaktu lub dermatologa. Eksperci podkreślają, że leczeniu świerzbu powinny poddać się nie tylko wszystkie osoby chore, lecz również te, które miały z nimi bliski kontakt w ciągu miesiąca wstecz od wystąpienia objawów.

Vik

Źródła: 

Państwowa Inspekcja Sanitarna

Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny

Najnowsze

 

Ta strona korzysta z plików cookie. Sprawdź naszą politykę prywatności, żeby dowiedzieć się więcej.